نوروز

سلام 

هر سال این روز ها که می شد بوی عید و نوروز و تحویل سال و .... همه جا رو پر کرده بود و ما لذت می بردیم از استشمام این همه خوشبویی..  

رجوع کنید به فروردین پارسال

ولی امسال رو نمی دونم چرا اینطوریه 

خیلی خسته ام 

خیلی افکار مشوش و بد تو ذهنمه که با این که می دونم درست نیست ولی همش توی فکر این هستم که کارای بد بکنم،انتقام بگیرم،حرفایی بزنم که دیگران و نزذیکانم رو ناراحت کنم و..... 

تحت تاثیر همین ها هم تصمیم های خوبی که دارم رو نمی تونم انجام بدم..... 

بگذریم... 

چند روزی هست که اومدم خونه.. 

خونه تکونی عید و باز شدن شکوفه ها و دیدن خونواده و ..... 

ولی هیچکدوم از خستگی هایی که توی تنم کهنه شده کم نمی کنه.... 

یعنی اینقدر بی احساس شدم؟ 

حال و حوصله دوستان رو هم ندارم 

می خواستم اتفاقات امسالی رو که گذشت مرور کنم: 

سال گاو بود... 

و بنده هم متقابلاً متولد سال گاو و ماه گاو... 

دوستانی آرزو کرده بودن که سال پر شیری باشه.... 

اولین اتفاق مربوط شد به سر کار رفتنم که البته یک ماهی بیشتر طول نکشید و به علت مشکلاتی بی خیالش شدم 

اتفاق بعدی هم انتخابات بود که هنوز باور ندارم که این همه اتفاق بد توی کشورم افتاده باشه و مردم کشورم اینطور باهاشون برخورد بشه 

چیزی که تو ذهنم بود کاملاً عوض شد 

و پیامد های بعدش که واقعا فکر بهشون ناراحت کننده است. 

بعدش خدا قسمت کرد و رفتیم مکه و مدینه 

خاطرات خیلی خوبی تو ذنم مونده از اونجا و هنوز هم فکر می کنم بهترین جای دنیا کنار کعبه است 

بعد دانشگاه قبول شدیم و بار و بندیل رو بستیم و راهی تهران شدیم 

اوایل داشتم از شلوغی و ..... تهران دیوونه می شدم 

خیلی بهم سخت گذشت تا عادت کردم به اون محیط ولی الان دیگه اون حس رو ندارم و خدا رو شکر تونستم باهاش کنار بیام.... 

اتفاق بعدی اشک آوری بود که 13 آبانماه تنفس نمودیم و تا مدت ها سینه ام بوی اشک آور می داد و طلب سیگار می کرد...... 

بعدی کلاس خطی بود که به عنوان نقطه عطفی در زندگی ام بهش نگاه می کنم و الان اوقات ناراحتی ام رو با نوشتن چند خط شعر و کلام خدا تبدیل به دوران خوشی می کنم 

ترم اول هم تموم شد.... 

دوربین خریدم،کویر رفتیم،دو نفر از اقوام به رحمت خدا رفتن،ترم جدید شروع شد،جند نفر از دوستان ازدواج کردن،چند نفر سر کار رفتن و.......  

کتابی خوندم که پایه ی تمام اعتقاداتم رو از بین برد و شاید الان نیاز به اون ها رو شدیداً احساس می کنم، 

خیلی چیزایی که برام مقدس بودن و مهم و هیچ شکش توی درستی شون رو نداشتم دیگه الان اونطوری نیستن...... 

دنبال رسیدن به اعتقادات درست و محکم کردنشون هستم ولی فکر می کنم که این راه پایانی ندارد یا لااقل من توانایی رسیدن به پایانش رو ندارم.... 

و نرم نرمک می رسد اینک بهار...... 

و امسال اولین سالیه که بوی بها رو استشمام نمی کنم.... 

از صمیم قلب سال خوبی رو براتون آرزو می کنم... 

ازتون خواهش می کنم موقع تحویل سال ما رو هم فراموش نکنین....

سبز باشید و بهاری....  

به امید سالی که هیچ جای دنیا جنگی نباشه
کسی گرسنه نمونه
کسی در زندان نباشه
کسی دچار اعتیاد نباشه
هیچ کس شرمنده نباشه
و همه لبخند بر لب داشته باشن
و چه نوروز زیبایی است

در ادامه مطلب عکسی از خانه پدربزرگم رو میذارم که همین چند روز قبل گرفتم....