آریانا

خسته ام از همه چیز

خسته از این بلاتکلیفی های مزمن که خیال تمام شدن ندارند

با تنی آلوده مینویسم

آلوده به وجود خودم،

هزار راه را شبانه امتحان می کنم و روزها در بسته پشت در بسته

دوست داشتن، هم دروغ است و گناه و به جرم دوست داشتن مورد تمسخر قرار می گیری

باشد

ملالی نیست

بدم می آید از موبایل و تلفن و اینترنت و شبکه های اجتماعی و بحران غذا در سومالی و انقلابیون لیبی و رکود در آمریکا و اروپا وسفر و دماوند و ماشین و آدامس اربیت نعنایی و قیمت سکه و کنکور و سفارت و ویزا و یاهو مسنجر و آموزشگاه علمی آزاد و این لپتاپ لعنتی و پایان نامه و شلوار دیزل و وبکم و کلاس زبان و آیلتس و هزاران کوفتی که هر ساعت آزارم می دهد

این سردردِ لعنتی هم انگار خیال خوب شدن ندارد

می خواهم بروم

ولی اعتراف میکنم که بزدل و ترسو شده ام

میدانم کجا و کی و چطور

میدانم اگر بروم همه ی چیزهایی که دارم از دستم میرود

ولی بهتر از ماندن هم نیست؟ماندن با نداشتن اختیار؟

دلم تنگ شده برای گوشه ای خلوت

من باشم او

و سیگارهای پشت سیگار با طعم تلخ و بوی گند وینستون عقابی

تمام زورم را میزنم تا زیپ این کیف کوچک را باز کنم و دوربین کنن را در بیاورم و بزنم به دل طبیعت و عکس بگیرم

از هر منظره صد بار و هر صد عکس برایم متفاوت باشد و بوی کثیف دروغ در ذهنم بپلکد و حالم چند لحظه ای از این دنیا به هم بخورد

دلم تنگ شده برای ترس